Ludzie, których spo­tyka­my w naszym życiu; miej­sca, które od­wie­dza­my i zdarze­nia, w których uczes­tniczy­my. Wszys­tko, co nas otacza, co przeżywa­my to jak­by ka­wałki roz­bi­tego lus­tra. Gro­madzi­my te odłam­ki, układa­my na półkach naszej świado­mości, no­simy w ser­cu. Aż pew­ne­go dnia wszys­tkie ka­wałki będzie można do­paso­wać. Ja­kaś niewidzial­na Ręka pos­kle­ja lus­tro, a my w je­go od­bi­ciu obej­rzy­my naj­piękniej­szy film. Film, który po­każe nam, kim nap­rawdę jesteśmy.